Pismo Święte

Wierzymy, że Pismo Święte, Stary i Nowy Testament, jest objawionym i natchnionym Słowem Boga. Słowo Boże jest całkowicie prawdziwe i bezbłędne oraz jest podstawą wszelkiego poznania. Pismo Święte posiada najwyższy autorytet, który nie zależy od świadectwa żadnego człowieka ani Kościoła, lecz pochodzi wyłącznie od Boga, jako jego Autora, który jest Prawdą. Wierzymy, że wewnętrzne oświecenie przez Ducha Świętego jest konieczne do właściwego zrozumienia Pisma Świętego. Pismo Święte powinno być interpretowane przez Pismo. Wszystkie spory religijne mają być ostatecznie rozstrzygnięte przez Pismo Święte i jedynie przez Pismo Święte.
2Tm 3,16-17; 2P 1,20-21; Ef 2,20; 1Kor 2,13-14; 1Tes 2,13; Hbr 4,12

Bóg

Wierzymy, że istnieje tylko jeden prawdziwy, żywy Bóg, który jest Duchem. Jest On Stwórcą i Panem wszechświata i wszystkiego, co go wypełnia. Bóg istnieje wiecznie w trzech osobach – Ojciec, Syn i Duch Święty. Bóg jest święty, mądry, niezależny i niepojęty. Bóg stworzył wszystko dla swojej chwały i każde stworzenie jest poddane Jego suwerennej i niezmiennej woli. On w swych doskonałych planach czyni wszystko co zechce, czy to w dziele stworzenia, czy w dziełach swej opatrzności, czy też w dziele odkupienia. Bóg jest pełen dobroci i prawdy: nagradza tych, którzy szukają Go gorliwie, lecz nienawidzi grzechu. Jako sprawiedliwy Sędzia, nie ukarze niewinnych i nie oszczędzi złoczyńców.
Rdz 1,1; Pwt 6,4, Iz 6,3; 45,5-7, Mt 28,19; Ef 1,3-12; Obj 4,11

Jezus Chrystus

Wierzymy, że Jezus Chrystus jest Bogiem z Boga, Jednorodzonym Synem z Ojca. W Nim, przez Niego i dla Niego wszystko zostało stworzone. On jest przed wszystkimi rzeczami. Wszystko na Nim jest ugruntowane. W wyznaczonym czasie, poczęty z Ducha Świętego, narodził się z dziewicy Marii i nie tracąc nic ze swojej Boskości, stał się prawdziwym człowiekiem. Sam będąc bez grzechu, w pełni zachowawszy Prawo, wziął na siebie karę za nasze grzechy, umierając na krzyżu, stał się doskonałą ofiarą – tak zgładził nasze grzechy, zaspokoił żądania sprawiedliwego gniewu Bożego ciążącego nad nami, stał się jedynym Zbawicielem i jedynym pośrednikiem między Bogiem i ludźmi. Złożony w grobie, trzeciego dnia zmartwychwstał w ciele, pokonał śmierć i wstąpił na niebiosa, gdzie siedząc po prawicy Ojca, wstawia się za nami.
Iz 7,14; Mt 1,18-25; J 1,1-18, Rz 3,24-25; Ef 1,20, Flp 2,5-8; Kol 1,15-17; Hbr 1,2; 7,25-26; 9,24, 1P 1,18-19; 2,24; 3,18

Duch Święty

Wierzymy, że Duch Święty jest osobą na równi odpowiedzialną za dzieło stworzenia i zbawienia, co Ojciec i Syn. On przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Przez Niego, który zamieszkuje w nas, otrzymaliśmy nowe życie, zostaliśmy zapieczętowani, obdarowani darami łaski, jesteśmy pouczani i prowadzeni.

J 14,16-17; 16,7-12; Rz 8,9; Ef 1,13-14; 1Kor 12,4-13 

Człowiek

Wierzymy, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz jako istotę cielesną i duchową. Mężczyzna i kobieta zostali powołani do istnienia, by poprzez życie w posłuszeństwie Bożym przykazaniom uwielbić Boga. Jednak człowiek zgrzeszył i grzech skaził jego naturę. Uczynił go martwym duchowo i całkowicie podbił w niewolę zła. Każda sfera jego życia została zepsuta przez grzech. To zepsucie, wraz z jego konsekwencjami, stało się udziałem wszystkich ludzi, tak że wszyscy żyją w grzechu i nie są w stanie sami się ożywić ani naprawić swej natury – w konsekwencji są zgubieni i oczekuje ich tragedia wiecznego potępienia w piekle.
Rdz 2,7; Iz 43,7, Mt 25,31-46; Rz 3,9-18; 5,12; 2Kor 5,1-9; Ef 4,17-19 

Grzech

Wierzymy, że grzech jest każdym uchybieniem Bożemu Prawu w czynach, pragnieniach lub naturze. Każdy człowiek rodzi się z grzeszną naturą, której pozostaje niewolnikiem, jeżeli Chrystus nie da mu wolności. Z powodu swojej grzesznej natury każdy człowiek jest duchowo martwy i nie może podobać się Bogu. Grzech ściąga na człowieka sprawiedliwy gniew Boży i sąd, którego wynikiem jest wieczne potępienie, śmierć i oddzielenie od Boga.
Rdz 2,16-17; 3,1-19; Ps 51,7; Rz 1,18; 3,9-18; 3,23; 5,10-12; 6,23; 1Kor 2,14; Ef 2,1-3; 1J 1,8

Zbawienie

Wierzymy, że zbawienie grzesznika, to jest wybawienie go od zguby, wiecznego potępienia, i obdarowanie życiem wiecznym, jest możliwe tylko dzięki łasce Boga i tylko na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa. Nikt, w żaden sposób i przez żaden uczynek nie może na zbawienie zasłużyć ani zapracować, ani nie może dać Bogu powodu do okazania mu łaski. Może je jedynie otrzymać w darze i przyjąć przez wiarę, całkowicie zdając się na Boga. Zbawiając człowieka Bóg w swojej suwerenności powołuje go według upodobania swojej woli przez swoje Słowo i Ducha, odradza jego serce, przywodzi do upamiętania i pokuty, przypisuje sprawiedliwość Chrystusa, usynawia i włącza do społeczności Kościoła, Ciała Chrystusa. Ludzie, którym te błogosławieństwa zostały udzielone, nie mogą ani całkowicie, ani ostatecznie odpaść od stanu łaski, lecz z pewnością wytrwają w łasce do końca i będą zbawieni na wieki, ponieważ Bóg nigdy nie cofnie swojego powołania i swoich darów. Wytrwanie to nie zależy od woli i wysiłków człowieka, lecz od niezmienności Bożej decyzji o wybraniu. Nasze zbawienie nie jest owocem naszych czynów i pragnień, ale jest darem Bożej łaski. Zbawienie otwiera przed człowiekiem wszystko, co potrzebne do życia w pobożności, rodzi w nim dobre uczynki, do których Bóg go przeznaczył, i kształtuje świętość jego życia.
J 1,12; 5,24; 10,27-29; Rz 5,9-10; 6,1-22; 8,1.28-39; 2Kor 5,21; Ef 1,4-14; 2,1-10; 1P 1,18-19

Kościół

Wierzymy, że powszechny lub uniwersalny Kościół jako dzieło Ducha, prawdy i łaski jest niewidzialny. Składa się z wszystkich wybranych, którzy byli, są lub będą zgromadzeni w jedno w Chrystusie, który jest Głową Kościoła. Widzialną manifestacją Kościoła powszechnego są zbory, w których zgromadzeni są ludzie wyznający swą wiarą Chrystusa, Bożego Syna, Pana i Zbawiciela, ochrzczeni w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego oraz żyjący w posłuszeństwie Bożemu Słowu. Zadaniem Kościoła jest uwielbianie Boga, budowanie wiernych i głoszenie Ewangelii. Wyróżnikami prawdziwego Kościoła jest wierne głoszenie Bożego Słowa i prawowite zarządzanie ustanowieniami.
Mt 16,16-20; 28,18-20; Dz 2,1-21.38-47; Rz 12,5-8; 1Kor 11,18-20; 12,12; Ef 2,11 – 3,6

Ustanowienia

Wierzymy, że chrzest i Wieczerza Pańska są obrzędami, które wyraźnie i suwerennie ustanowił Jezus Chrystus, jedyny prawodawca, i nakazał ich przestrzegania w Kościele aż do końca świata. Ustanowienia nie dają zbawienia, lecz są okazją łaski. Chrzest dla osoby przyjmującej ma być znakiem włączenia w przymierze z Bogiem przez ofiarę Chrystusa, jak też znakiem jej włączenia do społeczności Kościoła, znakiem społeczności z Chrystusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, znakiem wszczepienia w Chrystusa i przebaczenia grzechów. Wyraża on również oddanie siebie Bogu przez Jezusa Chrystusa, aby móc żyć i postępować w nowości życia.  Wieczerza Pańska, praktykowana pod postacią chleba i wina, jest ustawiczną pamiątką Chrystusa i ukazuje znaczenie Jego ofiary i śmierci. Została również ustanowiona i po to, aby utwierdzić świętych w wierze, że wszystkie dobrodziejstwa pochodzące z ofiary Chrystusa są ich udziałem. Ma przyczynić się do ich duchowego karmienia i wzrastania w Chrystusie, oraz do umocnienia poczucia obowiązku wobec Niego. Wieczerza jest również więzią i zadatkiem społeczności, którą wierzący mają z Chrystusem i ze sobą nawzajem.
Mt 20,18-20; J 6,48-59; Dz 2,38-42; 8,36-39; Rz 6,1-11; 1Kor 10,16; 11,28-32; 12,13

Rzeczy ostateczne

Wierzymy, że kresem wszystkich wydarzeń obecnego czasu będzie tryumfalny i oczywisty dla każdego powrót Jezusa Chrystusa na ziemię. Nastąpi to w wyznaczonym przez Boga czasie, którego nikt z ludzi nie może przewidzieć. Następnie zmartwychwstaną sprawiedliwi i niesprawiedliwi. Niesprawiedliwi zostaną osądzeni i skazani na wieczne potępienie. Sprawiedliwi natomiast posiądą nowe niebo i nową ziemię, w których mieszka sprawiedliwość. 
Mt 25,31-46; 1Tes 4,13 – 5,10; 2P 3,13, Obj 20,11-15